بررسی کیفیت زندگی در بیماران پوستی سرپایی

سابقه و هدف: یک پوست سالم و شاداب برای احساس خوب بودن فرد از نظر فیزیکی و روحی بسیار ضروری است. ناتوانی ناشی از بیماری های پوستی موضوع مهمی در زندگی روزمره است و با توجه به عدم اطلاع از وضعیت کیفیت زندگی در بیماران پوستی در کشورمان، این تحقیق در پائیز 1385 در تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی مقطعی روی 532 بیمار سرپایی پوستی با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 انجام گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS-13 و با آزمون های تی تست، آنالیز واریانس، من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل و قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 532 نفر شرکت کننده با میانگین سنی 15 8/33 سال در مطالعه،5/32% مرد و 5/67% زن بودند. نمرات هر حیطه از کیفیت زندگی در بیماران پوستی پایین تر از جامعه ایرانی است. هم چنین کیفیت زندگی در اکثر ابعاد در بیماران متأهل پائین‌تر از بیماران مجرد است. کیفیت زندگی در بیمارانی که الگوی بیماری عود و بهبودی دارند، پایین‌تر از سایرین است. نتیجه گیری: هیچ گونه رابطه آماری معنی داری در ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران پوستی، با شدت و وسعت ضایعه پوستی و حتی سابقه بستری به دلیل بیماری پوستی و طول دوره بیماری پوستی مشاهده نگردید که شبیه مطالعات دیگر کشورها است و بررسی علل آن توصیه می‌گردد. اما کیفیت زندگی در بیماران پوستی با محل ضایعه رابطه دارد و بیش ترین کاهش کیفیت زندگی در ابعاد مختلف در ضایعات پوستی سر و صورت دیده می شود.